Pozostało nam jeszcze rozpatrzeć znużenie wywołane skurczami dowolnymi mięśnia, znajdującego się w normalnem swem położeniu w organizmie. Zjawiska te są bardzo złożone, gdyż przyjmuje w nich udział i układ nerwowy ośrodkowy i zakończenia nerwowe, nie mówiąc już o samym mięśniu. Nie można nawet z pewnością twierdzić, gdzie obserwowane w tych warunkach znużenie jest umiejscowione, gdyż mięśnie palca, na podniety bezpośrednie, elektryczne mogą jeszcze reagować nawet wtedy, gdy skurczu dowolnego już nie otrzymamy. Ponieważ jednak badania tego rodzaju mają duże znaczenie praktyczne, ...
Mając w ten sposób przygotowane elektrody, układamy na nich nerw, jak zauważyliśmy wyżej, z mięśniem lub wprost z łapką żaby. Jeżeli po ułożeniu zamkniemy pracę to przede wszystkiem możemy się przekonać, że tylko w chwili zamykania lub otwierania prądu pewnej siły otrzymamy skurcz mięśnia lub ruch łapki. Przy innych siłach prądu znacznie mniejszych lub większych, lub przy innym kierunku skurcz może powstawać tylko przy zamykaniu, lub tylko przy otwieraniu. Możemy więc stwierdzić, że prąd stały, przechodząc przez pewną część nerwu, wywoluje w nim stan czynny tylko w chwili pows...
Dla oznaczenia szybkości stanu czynnego w nerwach, możemy się posługiwać z małemi modyfikacyami samą metodą, którą pierwszy raz zastosował Helmholtz w roku 1850. Punktem wyjścia doświadczeń Helmholtza były następujące spostrzeżenia astronomów. W końcu XVIII w. astronomowie zwrócili uwagę, że zawsze istnieją pewne różnice w oznaczeniu czasu pojawienia się zjawisk astronomicznych w spostrzeżeniach rozmaitych przytem różnice w oznaczeniu czasu dla dwóch obserwatorów są zawsze stale; różnice tę nazwano równaniem osobistem. Dla wytłumaczenia tego faktu, pierwszy, o ile wiadomo, Nik...
